Będziemy musieli raportować uzgodnienia transgraniczne

Ministerstwo Finansów przypomina o obowiązku raportowania informacji na temat uzgodnień transgranicznych. Obowiązek raportowania uzgodnień transgranicznych dotyczy nie tylko profesjonalnych pełnomocników doradzających podatnikom (pośredników), ale także samych podatników.

Z czego wynika obowiązek raportowania?

Obowiązek raportowania uzgodnień transgranicznych wynika z dyrektywy Rady (UE) 2018/822 z dnia 25 maja 2018 r. zmieniającą dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązek automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania w odniesieniu do podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych. Treść dyrektywy znajduje się na stronie: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=uriserv:OJ.L_.2018.139.01.0001.01.POL&toc=OJ:L:2018:139:TOC

Obowiązek raportowania uzgodnień transgranicznych został wprowadzony do prawa UE w związku ze zwalczaniem agresywnej optymalizacji podatkowej.

Czego dotyczy obowiązek raportowania?

*oznacza również szereg uzgodnień; może obejmować więcej niż jeden etap lub więcej niż jedną część.

Uzgodnienie transgraniczne podlega raportowaniu jeżeli spełnia określone cechy rozpoznawcze. Należy do nich zaliczyć:

•  ogólne cechy rozpoznawcze wiążące się z kryterium głównej korzyści,
•  szczególne cechy rozpoznawcze wiąże się z kryterium głównej korzyści,
•  szczególne cechy rozpoznawcze powiązane z transakcjami transgranicznymi,
•  szczególne cechy rozpoznawcze powiązane z automatyczną wymianą informacji i własnością rzeczywistą,
•  szczególne cechy rozpoznawcze powiązane z ustalaniem cen transferowych.

Wskazane powyżej cechy są doprecyzowane w Dyrektywie. Niemniej głównym kryterium odróżniającym uzgodnienia podlegające raportowaniu jest uzyskiwanie korzyści przez podatników w związku z podejmowaniem przez nich optymalizacji podatkowej.

Uzgodnienia transgraniczne mogą być:

•  standaryzowane, a więc opracowane, wprowadzane do obrotu, gotowe do wdrożenia lub udostępnione do wdrożenia bez potrzeby znacznego dostosowania do potrzeb osoby z niego korzystającej; albo
•  opracowane na zamówienie, a więc opracowane zgodnie z informacjami i wytycznymi przekazanymi przez klienta.

Z przepisów Dyrektywy oraz jej załącznika wynika, że nie każde ustalenie transgraniczne podlega obowiązkowi raportowania. Pośrednicy oraz podatnicy muszą przekazywać informacje dotyczące uzgodnień mających na celu optymalizację podatkową, a więc uzyskanie korzyści podatkowej przez podatnika.

Kogo dotyczy obowiązek raportowania?

Państwa członkowskie zbierają informacje na temat schematów podatkowych na podstawie raportów przekazywanych przez pośredników oraz od samych podatników. Kogo możemy zaliczyć do kategorii pośrednika?

Przez pośredników rozumie się osoby, które opracowują, wprowadzają do obrotu, organizują lub udostępniają do wdrożenia podlegające zgłoszeniu uzgodnienie transgraniczne lub zarządzają wdrożeniem takiego uzgodnienia.

Co więcej za osoby pośredniczące będzie można uznać także osoby, które zdają sobie sprawę lub mogą racjonalnie oczekiwać, że zdają sobie sprawę, iż podjęli się udzielić, bezpośrednio lub za pośrednictwem innych osób, pomocy, wsparcia lub porad dotyczących ww. optymalizacji transgranicznej. Przykładowo można za takie osoby uznać np. notariusza czy biegłego rewidenta.

Ponadto osoby, które spełniają ww. warunki muszą spełnić co najmniej jeden z warunków dodatkowych:

•  być rezydentem dla celów podatkowych w państwie członkowskim,
•  posiadać stały zakład w państwie członkowskim, za którego pośrednictwem świadczone są usługi dotyczące uzgodnienia,
•  być zarejestrowana w państwie członkowskim lub podlegać przepisom państwa członkowskiego,
•  być zarejestrowana w stowarzyszeniu zawodowym związanym z usługami prawnymi, podatkowymi lub doradczymi w państwie członkowskim.

Pośrednicy zobowiązani są do przekazywania informacji w określonych terminach i zasadach.

W tym kontekście pojawia się również pytanie dotyczące tajemnicy zawodowej pośredników. Państwa członkowskie, implementując przepisy Dyrektywy do swoich porządków prawnych, powinny wprowadzić takie regulacje, dzięki którym możliwe będzie raportowanie uzgodnień transgranicznych przez pośredników.

Czy wszystkie uzgodnienia transgraniczne będą musiały być raportowane przez pośredników?

Obowiązek raportowania dotyczy bez wątpienia uzgodnień standaryzowanych. W przypadku uzgodnień na zamówienie – a więc na podstawie danych uzyskanych przez klientów – może pojawić się problem związany z objęciem takich danych tajemnicą zawodową, dlatego takie informacje przekazywane będą organom przez samych podatników. Jeżeli podatnik zwolni pośrednika z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej, wtedy pośrednik będzie raportował organowi także uzgodnienia opracowane na zamówienie.

Co się dzieje z raportowanymi informacjami o schematach podatkowych?

Informacje podatkowe gromadzone przez organy są przesyłane organom pozostałych państw członkowskich w ramach automatycznej wymiany danych. Organy przekazują takie informacje jak:

•  dane identyfikujące pośredników i podatników,
•  informacje o cechach rozpoznawczych uzgodnienia,
•  streszczenie treści uzgodnienia transgranicznego (w tym wskazanie nazwy, pod jaką to uzgodnienie funkcjonuje),
•  dzień, w którym została lub zostanie dokonana pierwsza czynność służąca wdrożeniu uzgodnienia,
•  informację o przepisach krajowych, które stanowią podstawę podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia,
•  wartość podlegającego zgłoszeniu uzgodnienia,
•  określenie państwa członkowskiego, którego może dotyczyć uzgodnienie,
•  określenie każdej innej osoby w państwie członkowskim, na którą to osobę uzgodnienie może mieć wpływ.

Wejście w życie Dyrektywy  

Dyrektywa weszła w życie 25 czerwca 2018 roku, a do 31 grudnia 2019 roku państwa członkowskie zobowiązane są do implementacji jej przepisów do swoich porządków prawnych. Dyrektywa będzie stosowana od 1 lipca 2020 roku.

Zgodnie z Dyrektywą obowiązek przekazywania informacji na temat podlegających raportowaniu uzgodnień dotyczy uzgodnień transgranicznych, w odniesieniu do których dokonano pierwszej czynności służącej ich wdrożeniu w okresie pomiędzy dniem wejścia w życie Dyrektywy, a datą rozpoczęcia ich stosowania.

Podsmowanie

Obowiązek raportowania uzgodnień transgranicznych sprowadza się do przekazywania informacji organom o uzgodnieniach dotyczących transgranicznych optymalizacji podatkowych. Nie każde jednak uzgodnienie transgraniczne będzie podlegało zgłoszeniu – musi ono spełniać określone warunki.

Masz wątpliwości dotyczące obowiązku raportowania uzgodnień transgranicznych? Zgłoś się do nas, odpowiemy na Twoje pytania.