Zgodnie z ustawą z dnia 26 stycznia 1984 roku - Prawo Prasowe, na wniosek zainteresowanej osoby, redaktor naczelny właściwego dziennika jest obowiązany do bezpłatnego opublikowania sprostowania nieścisłej lub nieprawdziwej wiadomości, zawartej w materiale prasowym.

Redaktor, w ustawowym terminie, musi opublikować zredagowane przez zainteresowanego sprostowanie. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 10 listopada 2015 roku : „Zasadniczą funkcją sprostowania jest umożliwienie zainteresowanemu, a więc osobie, której dotyczą fakty przytoczone w prostowanym materiale prasowym przedstawienia własnej wersji wydarzeń. Instytucja sprostowania stanowi nie tyle środek ochrony dóbr osobistych, co przewidziany przez prawo prasowe szczególny mechanizm pozwalający opinii publicznej na zapoznanie się ze stanowiskiem drugiej strony (zainteresowanego), której daje możliwość zajęcia własnego stanowiska, przedstawienia swojej wersji wydarzeń”.

Sąd w postępowaniu o sprostowanie nie bada prawdziwości złożonego oświadczenia. Jak wskazano dalej, sprostowanie tym różni się od odwołania zarzutów, tj. złożeniem oświadczenia o odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie, że nie zastępuje poprzedniej, nieprawdziwej w ocenie zainteresowanej osoby wypowiedzi. Prawidłowo więc rozróżnia się instytucję sprostowania prasowego od roszczenia o ochronę dóbr osobistych.

1.VI ACa 1483/15