W dotychczasowej praktyce sytuacje, w których termin na dokonanie określonej czynności w systemie zamówień publicznych przypadał w sobotę, budziły liczne wątpliwości. Prawo zamówień publicznych w poprzednim brzmieniu1 nie zawierało bowiem szczególnych regulacji dotyczących sposobu obliczania terminów w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. 

Jednocześnie art. 14 p.z.p. zawierał ogólne odesłanie do przepisów Kodeksu cywilnego 2 w zakresie czynności podejmowanych przez zamawiającego i wykonawców w postępowaniu o udzielenie zamówienia, jeżeli przepisy p.z.p. nie stanowią inaczej.

SOBOTA DNIEM PRACY

Tymczasem zgodnie z art. 115 k.c., jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy, termin upływa dnia następnego. Z ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy 3 wynika przy tym, iż sobota nie jest dniem ustawowo wolnym od pracy, co potwierdziła uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 2003 r.4, której nadano moc zasady prawnej. Powyższe literalne brzmienie przepisów powodowało zatem, że w przypadku gdy termin na dokonanie określonej czynności upływał w sobotę, nie następowało wydłużenie terminu do najbliższego dnia roboczego.

NIESPÓJNOŚĆ PRZEPISÓW P.Z.P

W związku z tym, do Trybunału Konstytucyjnego wpłynęła nierozpatrzona dotąd skarga 4, dotycząca składania odwołań do Krajowej Izby Odwoławczej, w której zakwestionowano zgodność przepisów p.z.p. z Konstytucją. Ponadto w kwestii tej złożono również interpelację poselską. W skierowanej do Marszałka Sejmu odpowiedzi z dnia 3 marca 2015 r. Wiceprezes Urzędu Zamówień Publicznych zajął stanowisko, iż nie ma konieczności nowelizacji przepisów p.z.p., ponieważ wydłużenie terminu upływającego w sobotę do najbliższego dnia roboczego wynika wprost z przepisów unijnych, tj. z rozporządzenia Rady (EWG, EURATOM) nr 1182/71 z dnia 3 stycznia 1971 r., określającego zasady mające zastosowanie do okresów, dat i terminów.

Stanowisko takie było jednak szeroko krytykowane, m.in. z uwagi na fakt, iż rozporządzenie to ma bezpośrednie zastosowanie jedynie do postępowań od tzw. progów unijnych. Ponadto Krajowa Izba Odwoławcza m.in. w wyroku z dnia 4 maja 2015 r.5 oraz w postanowieniu z dnia 25 czerwca 2015 r.6 orzekła, iż pomimo bezpośredniego obowiązywania prawa europejskiego, ww. rozporządzenie ma zastosowanie do aktów wydawanych przez Radę i Komisję, zatem skierowane jest wyłącznie do organów unijnych tworzących prawo. W związku z powyższym, przepisy tego rozporządzenia nie mają bezpośredniej mocy obowiązującej w polskim porządku prawnym. Nie obejmuje ono zatem terminów dotyczących środków ochrony prawnej i nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym.

Ponadto wskazywano również, że biuro podawcze Prezesa KIO jest w soboty nieczynne, co de facto skutkuje skróceniem terminu o jeden dzień – do piątku. Sposobem na uniknięcie powyższego byłoby jedynie skorzystanie z formy elektronicznej, której nie dotyczą ograniczenia godzinowe czy też dni świąteczne.

POSTANOWIENIA

Powyższe rozbieżności interpretacyjne oraz problemy praktyczne dostrzegł wreszcie ustawodawca, który w nowelizacji z dnia 22 czerwca 2016 r.7 dotychczasową treść art. 14 p.z.p. uzupełnił o ust. 2, zgodnie z którym jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, termin upływa dnia następnego po dniu lub dniach wolnych od pracy. Co istotne, z takiego brzmienia nowego przepisu wynika, że nowy sposób obliczania terminów dotyczy nie tylko postępowania odwoławczego, lecz wszystkich terminów, o których mowa w p.z.p. Przykładowo regulacja ta znajdzie zastosowanie do obliczania terminu na uzupełnienie dokumentów lub złożenie wyjaśnień do oferty 8 , składania zapytań do SIWZ 9, czy też terminu związania ofertą i ważności wadium 10.

Dzięki nowelizacji, odmiennie niż dotychczas i bez względu na wartość zamówienia (progi unijne), w każdej z tych spraw, w sytuacji gdy ostatni dzień terminu przypadał będzie w sobotę, ulegnie on wydłużeniu do najbliższego dnia roboczego, czyli – co do zasady – do poniedziałku. Pozwoli to nie tylko na zrównanie sytuacji uczestników postępowań bez względu na ich wartość, ale także na uniknięcie ryzyka ewentualnych rozbieżności interpretacyjnych.

***

 1. ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (tekst jednolity: Dz.U.2015.2164, zwana dalej „p.z.p.”).

 2. ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm., zwana dalej „k.c.”).

 3. tekst jednolity: Dz.U. z 2015 r., poz. 90.

 4. sygn. akt III CZP 8/03.

 5. sygn. akt SK 38/14.

 6. sygn. akt KIO 818/15.

 7. sygn. akt KIO 1264/15.

8. art. 26 p.z.p.

9. art. 38 ust. 1 p.z.p.

10. art. 85 p.z.p.