Z dniem 10 listopada 2022 r. weszła w życie Ustawa z dnia 7 października 2022 r. o zmianie niektórych ustaw w celu uproszczenia procedur administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców (Dz. U z 2022 r. poz. 2185). Ustawa przewiduje zmiany w szeregu ustaw, w tym również w zakresie prawa zamówień publicznych.
Wprowadzone zmiany dotyczą m. in. klauzul waloryzacyjnych, które ustawa wprowadza także do umów na dostawy oraz zasady stosowania klauzul waloryzacyjnych dla umów o roboty budowlane, usługi i dostawy zawartych na okres dłuższy niż 6 miesięcy.
Dotychczas klauzule waloryzacyjne, zgodnie z art. 439 pzp, stosowane były obligatoryjnie do umów o roboty budowlane i usługi zawierane powyżej 12 miesięcy.
Zmianę należy odczytać pozytywnie, ponieważ stosowanie klauzul waloryzacyjnych dla dostaw zależało od woli Zamawiającego. Obecnie klauzule będą one obligatoryjne także dla umów na dostawy. Podobnie należy ocenić skrócenie okresu obowiązywania umów do których stosuje się klauzule.
Innym rozwiązaniem, na które warto zwrócić uwagę, jest określenie zakresu zmian dla umów zawartych na gruncie pzp przed dniem 10 listopada 2022 r. Zmiany mogą polegać na:
- zmianie wysokości wynagrodzenia,
- dodaniu postanowień dotyczących zasad wprowadzania zmian wysokości wynagrodzenia wykonawcy, w sytuacji gdy umowa takich zmian nie przewiduje;
- zmianie postanowień dotyczących zasad wprowadzania zmian wysokości wynagrodzenia wykonawcy, w szczególności w zakresie maksymalnej wartości zmiany tego wynagrodzenia;
- zmianie postanowień dotyczących wykonania umowy, np. dotyczących zakresu świadczenia wykonawcy, z czym może wiązać się odpowiadająca jej zmiana wynagrodzenia wykonawcy lub sposobu rozliczenia tego wynagrodzenia, terminu wykonania umowy lub jej części, lub czasowego zawieszenia wykonywania umowy lub jej części, sposobu wykonywania umowy
- o ile wzrost wynagrodzenia wykonawcy spowodowany każdą kolejną zmianą nie przekroczy 50% wartości pierwotnej umowy.
Zaproponowane rozwiązanie przewiduje, że koszty zwiększonego wynagrodzenia wykonawcy, mają zostać poniesione przez strony w uzgodnionych częściach.
Taka formuła może okazać się niedoskonała z punktu widzenia Wykonawcy. Rozwiązanie przewiduje konieczność porozumienia się stron umowy co do wielkości części w jakiej strony mają partycypować w kosztach, które powstały w związku z sytuacją gospodarczą, niezależną przecież od Wykonawcy.
Przepisy Ustawy wchodzą w życie po upływie podstawowego – 14-dniowego vacatio legis.