Zmiany w ustawie środowiskowej

KARTY INFORMACYJNE

Na mocy nowelizacji uchylono art. 3 ust. 1 pkt 5 przedmiotowej ustawy, odnoszący się do karty informacyjnej przedsięwzięcia, jednocześnie dodając nowy art. 62a.

W wyniku tych zmian, kartę informacyjną przedsięwzięcia podpisuje autor, a w przypadku gdy jej wykonawcą jest zespół autorów – kierujący tym zespołem, wraz z podaniem imienia i nazwiska oraz daty sporządzenia karty informacyjnej przedsięwzięcia. Dotychczas nie było takiego wymogu i w rezultacie często karty informacyjne trafiały do urzędów niepodpisane wcale lub podpisane jedynie przez inwestora, zlecającego opracowanie podwykonawcy, w rzeczywistości nieposiadającego wiedzy dotyczącej zawartości dokumentu.

KARY PIENIĘŻNE ZA NIESTOSOWANIE SIĘ DO DECYZJI ŚRODOWISKOWEJ

Nowelizacja wprowadza także przepisy dotyczące kar pieniężnych za naruszenie warunków, określonych w decyzjach środowiskowych. Do tej pory, gdy inwestor nie wywiązywał się z obowiązków określonych w wydanej decyzji środowiskowej, organy administracji publicznej nie miały skutecznego narzędzia, umożliwiającego egzekucję postanowień określonych w decyzji. W ustawie wprowadzono Dział VII, którego przepisy regulują m.in. uprawnienie Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska do nakładania kar finansowych w wysokości od 500 zł do 1 miliona zł na przedsiębiorców, nie stosujących się do decyzji środowiskowej lub nie ograniczających negatywnego oddziaływania inwestycji na środowisko.

Taka kara może grozić przedsiębiorcy realizującemu inwestycję m.in. w sytuacjach, gdy:

– naruszy warunki, wymogi oraz obowiązki określone w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach;

– nie realizuje działań służących zapobieganiu, ograniczaniu i kompensacji znaczącego negatywnego oddziaływania na obszar Natura 2000;

– narusza obowiązki i wymagania (np. dotyczące decyzji o pozwoleniu na budowę).

Kary pieniężne wymierzane są w drodze decyzji. Należy je uiścić w przeciągu 7 dni od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna. W przypadku braku uiszczenia,  kara podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

UDOSTĘPNIANIE INFORMACJI PUBLICZNEJ I TERMINY NA SKŁADANIE UWAG I WNIOSKÓW

Nowe brzmienie otrzymał również art. 8. Obecnie precyzyjnie określa on jakiej pomocy można oczekiwać przy ubieganiu się o udostępnienie informacji publicznej. Władze publiczne nie mogą zbyć petenta informacją, że nie posiadają danych. lecz są zobowiązane do udostępniania informacji o środowisku i jego ochronie, znajdujących się w ich posiadaniu lub które są dla nich przeznaczone. Oznacza to, że zobowiązane do udostępnienia tych informacji i ich ochronie są tylko te władze publiczne, które takie informacje posiadają lub dla których są one przeznaczone. Natomiast w innych sprawach zobowiązanie dotyczy jedynie wskazania, gdzie danej informacji należy szukać.

W przypadku kiedy wniosek o udostępnienie informacji napisany jest zbyt ogólnie, władze publiczne mają obowiązek udzielić stosownych wyjaśnień i niezbędnej pomocy oraz wskazówek co do właściwego sformułowania wniosku. Ponadto są obowiązane do wskazania możliwości korzystania z publicznie dostępnych wykazów. Przeredagowane zostały również art. 16-19 w dziale „Odmowa udostępnienia informacji”, w których wskazano, kiedy władze publiczne mogą nam odmówić udzielenia informacji. Taka sytuacja może mieć miejsce kiedy petent zwróci się z  o udostępnienie wiadomości objętych ochroną danych, prawem własności intelektualnej, ochroną informacji handlowej oraz gdy postępowanie jeszcze się nie zakończyło.

Zmianie uległy również terminy na składanie uwag i wniosków przez przedstawicieli społeczeństwa dotyczących inwestycji dla których jest prowadzona ocena oddziaływania na środowisko. Przed nowelizacją obowiązywał termin 21 dniowy, a obecnie obowiązuje termin 30 dniowy.

POSTANOWIENIE O KONIECZNOŚCI PRZEPROWADZENIA OCENY ODDZIAŁYWANIA PRZEDSIĘWZIĘCIA NA ŚRODOWISKO

Nastąpiła również modyfikacja art. 63, określającego jakie kryteria powinien uwzględnić organ stwierdzając obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na to środowisko. I tak jeżeli przedsięwzięcie może spowodować nieosiągnięcie celów środowiskowych zawartych w planie gospodarowania wodami na obszarze dorzecza, nie ma możliwości odstąpienia od przeprowadzenia procedury OOŚ (Oceny Oddziaływania na Środowisko).

Dotychczas postanowienie o konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko lub postanowienie, w którym organ nie stwierdza potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, wydawane było po zasięgnięciu opinii regionalnego dyrektora ochrony środowiska, państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, a w przypadkach przedsięwzięć realizowanych na obszarze morskim również dyrektora urzędu morskiego. Obecnie dodatkowo konieczne będzie uzyskanie opinii organu właściwego do wydania pozwolenia zintegrowanego (marszałek lub starosta), jednak jedynie w przypadku, gdy planowane przedsięwzięcie kwalifikowane będzie jako instalacja wymagająca uzyskania pozwolenia zintegrowanego.