Czy zawsze, kiedy podatnik nie zapłaci swojemu kontrahentowi na rachunek płatniczy znajdujący się na białej liście podatników VAT będzie ponosił negatywne konsekwencje? Jakie zasady mają zastosowanie w przypadku tzw. CIT estońskiego?

Od 1 stycznia 2020 r. weszły w życie przepisy ustawy z 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw nakładające na podatników obowiązek dokonywania płatności za należności/transakcje potwierdzone fakturą, na rachunki płatnicze kontrahentów (będących czynnymi podatnikami VAT), które zostały ujawnione w wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT – tzw. biała lista podatników VAT – w sytuacji w której kwota transakcji przekracza 15 tys. zł.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach podatkowych z 20 grudnia 2019 r.: (…) „Obowiązek dotyczy dokonywania płatności na rachunki rozliczeniowe i rachunki w SKOK znajdujące się w Wykazie dotyczy faktur wystawionych przez podatników VAT czynnych, co oznacza, że obowiązek ten nie będzie miał zastosowania do płatności wynikających z faktur wystawionych przez podatników zwolnionych z VAT ze względu na limit sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione na podstawie art. 43 tej ustawy”.

Data weryfikacji kontrahenta

Pojawia się pytanie dotyczące momentu dokonania weryfikacji przez podatników rachunków płatniczych kontrahentów na białej liście. Data weryfikacji – co do zasady – nie ma znaczenia. Podatnik może zweryfikować fakt, czy rachunek płatniczy znajduje się na Białej liście także po dokonaniu zapłaty, jednak ważne jest, żeby rachunek płatniczy znajdował się na Białej liście na moment zlecenia przelewu. Stanowisko takie zajął też dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 3 stycznia 2022 r. (0111-KDIB2-1.4010.415.2021.2.AR).

Pamiętajmy, że zlecenie przelewu nie jest pojęciem tożsamym z poleceniem przelewu. Pomocna w tym zakresie jest ustawa z 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 2360 ze zm.; dalej ustawa o usługach płatniczych), która definiuje zlecenie płatnicze i polecenie przelewu. Przez zlecenie płatnicze rozumie się oświadczenie płatnika albo odbiorcy skierowane do jego dostawcy zawierające polecenie wykonania transakcji płatniczej (art. 2 pkt 36 ustawy o usługach płatniczych), natomiast polecenie przelewu oznacza usługę płatniczą polegającą na uznaniu rachunku płatniczego odbiorcy, w przypadku gdy transakcja płatnicza z rachunku płatniczego płatnika jest dokonywana przez dostawcę usług płatniczych prowadzącego rachunek płatniczy płatnika na podstawie dyspozycji udzielonej przez płatnika (art. 3 ust. 4 ustawy o usługach płatniczych). Tym samym, przy zleceniu mamy do czynienia z dyspozycją płatnika, a przy poleceniu z uznaniem rachunku odbiorcy. Są to dwa różne terminy, a w konsekwencji możemy mieć do czynienia z sytuacją, w której:

1) zlecenie przelewu i polecenie przelewu następują w tym samym dniu,

2) zlecenie przelewu następuje dzień wcześniej (albo kilka dni wcześniej) niż polecenie przelewu.

Istotne z punktu widzenia przepisów dotyczących Białej listy jest zlecenie przelewu, czyli data wydania dyspozycji przez podatnika.

Warto wspomnieć, że dane historyczne na Białej liście obejmują 5 lat wstecz. Późniejsza weryfikacja rachunku płatniczego kontrahenta może być to dla podatnika ryzykowna z uwagi np. na upływ terminu złożenia zawiadomienia o dokonaniu płatności na rachunek spoza Białej listy.

Skutki zapłaty na niewłaściwe konto

W przypadku zapłaty za fakturę kontrahentowi na rachunek płatniczy nie znajdujący się na Białej liście albo zapłaty w gotówce, podatnik będzie musiał zmierzyć się z szeregiem konsekwencji, nie tylko na gruncie podatku od towarów i usług, ale również podatku dochodowego.

W ustawie z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.) prawodawca przewidział odpowiedzialność solidarną dla podatnika, który nie zapłaci swojemu kontrahentowi za fakturę na rachunek płatniczy znajdujący się na Białej liście. 

Odpowiedzialność solidarna w tym przypadku, zgodnie z art. 117ba §1 i 2 Ordynacji podatkowej, ograniczona jest do:

1) zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług,

2) tej części podatku, która proporcjonalnie przypada na należność zapłaconą na rachunek płatniczy spoza białej listy.

Natomiast w zakresie ustawy o CIT oraz ustawy o PIT, konsekwencje sprowadzają się do:

1) braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów płatności wykonanych na rachunek płatniczy nie znajdujący się na białej liście lub bez pośrednictwa rachunku płatniczego, ewentualnie powstanie obowiązku zwiększenia przychodu kiedy podatnik nie może pomniejszyć kosztów uzyskania przychodów;

2) ustalenia przychodu z tytułu zapłaty należności na rachunek płatniczy spoza białej listy albo płatności bez pośrednictwa rachunku płatniczego, ale w sytuacji, w której podatnik pośredniczy w przekazywaniu płatności.

Wskazane wcześniej konsekwencje dotyczą takich sytuacji, jak:

1) zapłata należności kartą płatniczą – należy taką płatność traktować analogicznie jak zlecenie przelewu, przy czym warto wskazać, że organy podatkowe wykluczają możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należności zapłaconych przez pracowników, czy wspólników podatnika z wykorzystaniem ich prywatnych kart płatniczych (zob. interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 grudnia 2022 r.; 0111-KDWB.4010.75.2022.2.KP),

2) zapłata na rachunki wirtualne/subkonta – w tym przypadku środki pieniężne ostatecznie trafiają na rachunek płatniczy kontrahenta widniejący na białej liście, więc nie powstaną dla podatnika negatywne konsekwencje w przypadku takiej zapłaty za fakturę

(zob. interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 kwietnia 2023 r.; 0111-KDIB1-1.4010.330.2019.8.MF).

Przepisy regulujące konsekwencje braku wpłaty należności na rachunek płatniczy spoza Białej listy albo bez pośrednictwa rachunku płatniczego, regulują również takie sytuacje, w których:

1) nie powstają negatywne konsekwencje dla podatnika z uwagi na określone okoliczności;

2) podatnik może uwolnić się od negatywnych konsekwencji poprzez odpowiednie działania.

Kiedy nie ma negatywnych skutków

Pomimo nałożenia na podatnika obowiązków związanych z białą listą, prawodawca przewidział, że nie zawsze powstają negatywne konsekwencje dla podatnika przy zapłacie na rachunek spoza białej listy i w tym zakresie nie ma konieczności podejmowania przez samego podatnika dodatkowych czynności. Jest tak w kilku sytuacjach, określonych w art. 12 ust. 4j, art. 15d ust. 4 ustawy o CIT, art. 14 ust. 2i, art. 22p ust. 4 ustawy o PIT oraz art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, tj.:

1) rozliczeń poprzez rachunki gospodarki własnej i rachunki cesyjne banków i SKOK – tj. rachunek prowadzony, który:

a) służy do dokonywania rozliczeń z tytułu nabywanych przez ten bank lub SKOK wierzytelności pieniężnych lub

b) wykorzystywany jest przez ten bank lub SKOK do pobierania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługobiorcy lub

c) prowadzony jest przez bank lub SKOK w ramach gospodarki własnej, niebędący rachunkiem rozliczeniowym

– o ile odpowiednio bank, SKOK lub wystawca faktury, wraz z informacją o numerze rachunku bankowego do zapłaty, przekazali podatnikowi informację, że rachunek pełni jedną z wyżej wymienionych funkcji;

2) zapłata należności wynika z faktury dokumentującej tzw. odwrotne obciążenie, tj. czynności z tytułu:

a) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

b) importu towarów;

c) importu usług; lub

d) dostawy towarów rozliczanej przez nabywcę;

3) transakcja nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą lub kwota transakcji nie przekracza 15 tys. zł – tu warto zwrócić uwagę na usługi ciągłe i podatników VAT czynnych, którzy nie są przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r., poz. 221 ze zm.).

W praktyce gospodarczej jest to stosunkowo wąska grupa zdarzeń i powinna być traktowana przez podatników na zasadzie wyjątku.

Płatności w transzach i usługi ciągłe

Przy określeniu, czy kwota transakcji przekracza 15 tys. zł pojawia się kilka wątpliwych kwestii:

1) rozłożenie płatności za fakturę na kilka transz określając, czy przy danej transakcji został przekroczony powyższy limit niezbędne jest określenie wartości całej transakcji, a nie tylko poszczególnych jej części;

2) przy płatnościach za usługi ciągłe, np. najem, współpraca z programistą (B2B) w takim przypadku niezbędne jest określenie wartości całej transakcji, na którą składają się poszczególne płatności; czyli w takim przypadku, co do zasady, niemalże zawsze niezbędne będzie dokonywanie płatności na rachunek płatniczy z białej listy.

Działalność gospodarcza

Kolejne pytanie dotyczące okoliczności wyłączających negatywne konsekwencje związane z dokonaniem płatności na rachunek płatniczy spoza białej listy jest określenie, czy należność kontrahenta związana jest z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. W jaki sposób należy określić prowadzenie działalności? Na podstawie przepisów Prawa przedsiębiorców, ustawy o VAT czy ustaw o podatkach dochodowych?

Artykuł 117ba § 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej odnosi się do innych transakcji niż określone w art. 19 Prawa przedsiębiorców, co oznacza transakcje poniżej 15 tys. zł oraz płatności (w tym dokonywanie lub przyjmowanie) niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Natomiast na gruncie art. 15d ust. 1 ustawy o CIT (analogicznie art. 22p ust. 1 ustawy o PIT) podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (…).

Określając, czy transakcja ma związek z działalnością gospodarczą – w związku z odwołaniem w Ordynacji podatkowej oraz w ustawach o podatkach dochodowych do Prawa przedsiębiorców – powinno się, naszym zdaniem, bazować na przepisach Prawa przedsiębiorców. Zgodnie z art. 3 Prawa przedsiębiorców działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

W przypadku zatem podmiotu, który:

1) nie prowadzi działalności gospodarczej na gruncie Prawa przedsiębiorców i nie ma zarejestrowanej działalności gospodarczej w CEIDG, ale

2) jest traktowany jako podatnik VAT czynny

np. jest osobą fizyczną wynajmującą spółce lokal użytkowy i wystawia jej fakturę dokumentującą sprzedaż takiej usługi, w takim przypadku uznaje się, że osoba fizyczna nie prowadzi działalności gospodarczej, co oznacza spełnienie przesłanki wyłączającej negatywne konsekwencje braku płatności należności na rachunek z białej listy. Takie stanowisko potwierdza dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 22 lutego 2022 r. (0111-KDIB1-3.4010.711.2021.1.JKU), który stwierdził, że (…) Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie dokonywał płatności z tytułu umowy dzierżawy nieruchomości gruntowej wraz z posadowionymi na niej zabudowaniami na prywatny rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy, który nie widnieje na tzw. białej liście, należący do Wydzierżawiającej będącej podatnikiem VAT czynnym, to wydatek taki nawet w sytuacji jeśli dokonywana płatność będzie przekraczać 15.000 zł, będzie mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak bowiem wynika z wniosku, Wydzierżawiająca nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy – Prawo Przedsiębiorców, co tym samym oznacza, że ograniczenie o którym mowa w art. 15d ust. 1 ustawy o CIT, na gruncie niniejszej sprawy nie znajdzie zastosowania”.

Podobnie stanowisko zajął dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 25 marca 2022 r. (0111-KDIB1-3.4010.963.2021.5.BM).

Jak zapobiec konsekwencjom

Podatnik może zapobiec lub uwolnić się od negatywnych konsekwencji związanych z dokonaniem przelewu na rachunek płatniczy spoza białej listy podatników VAT. W takim przypadku przepisy przewidują:

1) zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności lub

2) zastosowanie procedury złożenia zawiadomienia o dokonaniu przelewu na rachunek spoza białej listy.

MPP

Podatnik, który na moment dokonywania płatności za fakturę wie, że rachunek płatniczy podany przez kontrahenta do dokonania przelewu na moment zlecenia przelewu nie znajduje się na białej liście, aby uwolnić się od negatywnych konsekwencji może wykorzystać mechanizm podzielonej płatności. Jest to zatem działanie możliwe do podjęcia przed dokonaniem płatności.

Zawiadomienie

Jeżeli po złożeniu zlecenia przelewu okaże się, że podatnik zapłacił kontrahentowi na rachunek spoza białej listy, to może złożyć zawiadomienie o zapłacie należności na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu. Zawiadomienie to zawiera:

1) numer identyfikacyjny, firmę (nazwę), adres siedziby – dla podatnika niebędącego osobą fizyczną;

2) numer identyfikacyjny, imię i nazwisko, adres stałego miejsca prowadzenia działalności (a w braku: adres miejsca zamieszkania) – dla podatnika będącego osobą fizyczną;

3) dane wystawcy faktury wskazane na fakturze, tj. numer identyfikacyjny, nazwę/imię i nazwisko, adres);

4) numer rachunku, na który dokonano płatności;

5) wysokość należności zapłaconej na ten rachunek i data zlecenia przelewu na ten rachunek.

Zawiadomienie składa się na aktualnym formularzu ZAW-NR.

ZAW-NR

Istotne jest, żeby zawiadomienie złożyć w wyżej wskazanym terminie 7 dni od zlecenia przelewu.

Należy pamiętać, że terminu na złożenie ZAW-NR nie można przywrócić, jest to termin materialny.

ZAW-NR składa się do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności.

W przypadku kiedy za należność płaci np. spółka partnerska albo spółka jawna, która nie jest podatnikiem CIT, to ZAW-NR składa spółka, a skutki złożenia zawiadomienia przez taką spółkę rozciągają się również na jej wspólników będących podatnikami podatku dochodowego. Takie stanowisko wyraził MF w objaśnieniach, w których czytamy (…) W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niebędącej osobą prawną, która nie jest podatnikiem podatku PIT albo podatku CIT, zawiadomienie złożone przez tę spółkę wywiera skutki również na gruncie podatków dochodowych w stosunku do wspólników takiej spółki będących podatnikami podatku PIT albo podatku CIT. Oznacza to, że poszczególni wspólnicy takiej spółki nie muszą składać odrębnie zawiadomienia – zawiadomienie składa wyłącznie spółka.

Kilka wpłat na ten sam niewłaściwy rachunek

W przypadku dokonania kilku wpłat na ten sam rachunek płatniczy kontrahenta spoza białej listy wystarczające jest złożenie jednego zawiadomienia. Takie stanowisko znajdziemy w objaśnieniach MF, w których czytamy (…) „W przypadku wysłania zawiadomienia o dokonaniu zapłaty na rachunek spoza Wykazu podatnik nie będzie obowiązany dokonać ponownie takiego zawiadomienia w sytuacji, gdyby kolejna wpłata została dokonana na ten sam rachunek spoza Wykazu, o którym podatnik już raz poinformował organy składając stosowne zawiadomienie. Wystarczające będzie dokonanie jednorazowego zgłoszenia takiego rachunku do właściwego naczelnika urzędu skarbowego”.

Takie stanowisko znajdziemy również w interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 stycznia 2023 r. (0111-KDIB2-1.4010.665.2022.2.BJ), który stwierdził, że (…) „W świetle powyższego, w ocenie Spółki, w przypadku cyklicznych płatności na rzecz tego samego kontrahenta, którego rachunek nie znajduje się na Białej liście, Spółka może złożyć jednokrotnie zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej i dzięki takiemu postępowaniu Spółka zachowa prawo do zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu, także w odniesieniu do kolejnych płatności”.

Podobnie stwierdził również dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 25 marca 2022 r. (0111-KDIB1-3.4010.963.2021.5.BM).

A może zwrot i płatność na nowo

Pojawia się pytanie, czy podatnikowi pozostaje jakieś rozwiązanie kiedy opisane powyżej mechanizmy nie zostaną przez niego zastosowane? Zgodnie z obecnym stanowiskiem organów podatkowych – tak, ale wymaga to współpracy z kontrahentem, bowiem kontrahent w takiej sytuacji powinien zwrócić podatnikowi zapłaconą należność, a podatnik powinien zapłacić ją ponownie, ale już na rachunek płatniczy znajdujący się na białej liście.

Takie stanowisko znajdziemy m.in. w interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 listopada 2022 r. (0114-KDIP2-2.4010.135.2022.1.ASK), w której stwierdził on, że (…) „Sankcja przewidziana przez art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT nie powinna mieć zastosowania w sytuacji gdy Spółka dochowała należytej staranności i dokonała ponownych płatności na rzecz Usługodawców na konta widniejące na Białej Liście. Zrealizowane przez Spółkę płatności zostały ostatecznie dokonane na rachunek widniejący na Białej Liście, a więc nie sposób stwierdzić, że został spełniony warunek zastosowania sankcji, o której mowa w art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Wskutek bowiem czynności przedsięwziętych przez Spółkę, główny cel wprowadzenia przepisów dotyczących Białej Listy, czyli zapobieganie próbom wyłudzenia VAT przez nieuczciwych przedsiębiorców, został osiągnięty. Przepisy ustawy o CIT nie pozbawiają możliwości dokonania ponownych płatności tym razem na konto widniejące na Białej Liście w celu możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu. Zwrot pierwotnych płatności zrealizowanych na konto niewidniejące na Białej Liście a następnie ponowne dokonanie płatności na rzecz Usługodawcy, tym razem na konto widniejące na Białej Liście, nie powinien pozbawić Spółki prawa do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów”.

Podobne stanowisko znajdziemy też w interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 października 2022 r. (0114-KDIP2-2.4010.110.2022.1.RK).

Estoński CIT

Problemy związane z określeniem konsekwencji podatkowych przy zapłacie należności przez podatnika na rachunek płatniczy spoza białej listy pojawiają się w przypadku podatników rozliczających się z zastosowaniem ryczałtu od dochodów spółek.

Co do zasady, przepisy CIT klasycznego dotyczące określenia dochodu do opodatkowania nie znajdują zastosowania do podatników opodatkowujących swoje tzw. CIT estońskim (z pewnymi wyjątkami). Powstaje pytanie, czy i w jakim zakresie wyłączenie z KUP miałoby zastosowanie w tym przypadku?

W naszym przekonaniu przepisy nakładające negatywne konsekwencje na podatników w zakresie CIT nie dotyczą podatników na CIT estońskim. Artykuł 28h ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że podatnik nie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych m.in. w art. 19 ustawy o CIT.

Oznacza to, że nie ustala dochodu do opodatkowania z działalności operacyjnej z zastosowaniem zasady zgodnie, z którą dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka przychodów ze źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Artykuł 28m ust. 1 ustawy o CIT wprowadza własne podstawy opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, których sposób ustalania odrywa się od klasycznego pojęcia dochodu na gruncie CIT. Jednocześnie prawodawca nie przewidział żadnego przepisu, który wskazywałby, że tak zapłacone należności – z pominięciem białej listy – powinny być traktowane np. jako wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto, do żadnego innego przedmiotu opodatkowania na CIT estońskim takich płatności nie możemy przypisać. W tym zakresie nie znajdziemy też wprost odpowiedzi w Przewodniku do ryczałtu od dochodów spółek. MF wskazał jedynie – w ramach dyrektywy interpretacyjnej – że (…) „Należy wskazać, że ryczałt jest alternatywnym sposobem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w stosunku do klasycznego CIT. Przepis art. 28h ustawy o CIT wskazuje, że dla ustalenia podstawy opodatkowania w ryczałcie nie stosuje się innych przepisów ustawy o CIT regulujących analogiczne kwestie, tj. w zakresie ustalenia dochodu, podstawy opodatkowania, stawki podatkowej, a także podatku od przychodów z budynków czy podatku minimalnego, których rozliczenie jest bezpośrednio związane z podstawowymi (klasycznymi) zasadami rozliczania podatku CIT. Przepis art. 28h ustawy o CIT nie wyłącza jednak stosowania innych przepisów tej ustawy, regulujących odrębne obowiązki podatkowe, tj. w zakresie cen transferowych (rozdział 1a), dochodów z odpłatnego zbycia walut wirtualnych, dochodów z zagranicznej jednostki kontrolowanej, dochodów z niezrealizowanych zysków, czy w zakresie obowiązków płatnika i poboru podatku u źródła. Oznacza to, że przepisy regulujące te kwestie, znajdują zastosowanie również do podatników, którzy wybrali opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek”.

Przytoczony fragment Przewodnika potwierdza pośrednio stanowisko, zgodnie z którym przepisy dotyczące negatywnych konsekwencji związanych z zapłatą należności przez podatnika na rachunek płatniczy spoza białej listy nie znajdują zastosowania do podatnika opodatkowującego swoje dochody ryczałtem od dochodów spółek.

Zdaniem autorów

Marta Chorzępa-Starosta doradca podatkowy w Kancelarii DSK

Marcin Palusiński radca prawny i doradca podatkowy w Kancelarii DSK

Nie w każdym przypadku, kiedy podatnik zapłaci należność na rachunek płatniczy kontrahenta spoza białej listy, będzie musiał się zmierzyć z negatywnymi konsekwencjami na gruncie VAT i podatku dochodowego. Ponadto, podatnik może się uwolnić od tych negatywnych konsekwencji poprzez skorzystanie z mechanizmu podzielonej płatności, złożenie zawiadomienia do US albo poprzez zwrot płatności przez kontrahenta i ponowną zapłatę już na rachunek płatniczy znajdujący się na białej liście. Podatnicy opodatkowujący swoje dochody ryczałtem od dochodów spółek nie muszą się obawiać wyłączenia z kosztów wydatków uregulowanych na rachunek spoza białej listy, bowiem przepisy ustawy o CIT w tym zakresie nie mają zastosowania.

Artykuł ukazał się 7 czerwca 2023 r. w dzienniku Rzeczpospolita.