Wyrok WSA w Gdańsku

W wyroku z 9 października 2024 r., WSA w Gdańsku[1] wskazał, że skoro z art. 28n ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wynika, że rozdysponowany dochód stanowi podstawę opodatkowania w roku podatkowym, w którym została podjęta uchwała o podziale zysku lub pokryciu straty, to termin powstania zobowiązania podatkowego wiąże się z datą podjęcia uchwały. Wcześniej WSA w Gdańsku zajął tożsame stanowisko w wyroku z 23 maja 2023 r.[2] Podobnie orzekały również WSA w Warszawie[3] oraz WSA w Krakowie[4]. To samo stanowisko zajmuje również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej[5].

Nie jest to jednak jednolita linia orzecznicza

Do innych wniosków doszedł WSA w Lublinie[6]. Sąd wskazał, że na potrzeby ustalenia stawki ryczałtu mającej zastosowanie do wypłaty zysku ma zastosowanie stawka właściwa dla okresu wypracowania zysku podlegającego wypłacie, a nie stawka właściwa dla roku, w którym podejmowana jest uchwała o podziale zysku. W związku z tym podatnicy muszą czekać w niepewności na rozstrzygnięcie tego zagadnienia przez NSA (poza wyrokiem WSA w Warszawie pozostałe wspomniane wyroki są nieprawomocne).

Skutki dla podatników

Oba warianty mogą być korzystne dla spółek opodatkowanych ryczałtem, a zależy to od indywidualnej sytuacji danego podatnika (w jakim okresie stosował stawkę 10%, a w jakim stawkę 20%).

W przypadku przyjęcia stanowiska zakładającego, że należy zastosować stawkę ryczałtu właściwą dla roku, w którym podejmowana jest uchwała, spółka może zatrzymać zyski i poczekać z ich podziałem do uzyskania statusu małego podatnika CIT. Powiązanie statusu podatnika na potrzeby ustalenia właściwej stawki podatku z rokiem, w którym ten zysk został wypracowany, nie daje takich korzyści.

Niepewność w zakresie ustalenia stawki CIT estońskiego istotna jest z punktu widzenia podatników, których status się zmienia w czasie, dlatego takie podmioty warto, aby uzyskały interpretację indywidualną.

W odniesieniu do zaliczek na poczet zysku sprawa jest bardziej skomplikowana, a wynika to z rozbieżności czasowej uchwał o wypłacie zaliczki na poczet dywidendy i uchwały o podziale zysku. W takim zakresie, jeżeli dochodzi do zmiany stawki CIT estońskiego pomiędzy rokiem podjęcia uchwał ws. zaliczki na poczet dywidendy a rokiem podjęcia uchwały o wypłacie zysku, to niezbędne jest odpowiednie rozliczenie i wykazanie tych uchwał w CIT-8E.

[1] Wyrok WSA w Gdańsku z 9 października 2024 r. sygn. akt I SA/Gd 620/24.

[2] Wyrok WSA w Gdańsku z 23 maja 2023 r. sygn. akt I SA/Gd 294/23.

[3] Prawomocny wyrok WSA w Warszawie z 12 grudnia 2023 r. sygn. akt III SA/Wa 1981/23.

[4] Wyroki WSA w Krakowie WSA w Krakowie z 19 października 2023 r. sygn. akt I SA/Kr 825/23 oraz z 19 maja 2023 r. sygn. akt I SA/Kr 187/23.

[5] Interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 października 2024 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.386.2024.2.ASK, 26 września 2024 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.351.2024.2.IN i 0114-KDIP2-2.4010.350.2024.2.ASK, 20 września 2024 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.376.2024.2.IN, 4 września 2024 r, nr 0114-KDIP2-2.4010.340.2024.3.AP, 15 stycznia 2021 r. nr 0114-KDIP2-2.4010.118.2022.3.KW.

[6] Wyroki WSA w Lublinie z wyrokach z 15 listopada 2023 r. sygn. akt I SA/Lu 390/23 i z 15 grudnia 2023 r. sygn. akt I SA/Lu 635/23.